Noong unang panahon sa isang kaharian ay meroon isang naninirahang napakagandang dalaga siya ay si maningning. Ang kanyang mga mata,y parang bituin sa langit na nagniningning, ang kanyang kutis ay mala-porselana, ang mahubog niyang katawan at ang agaw pansin niyang mahabang buhok. Dahil sa kanyang katangian ay maraming kalalakihan ang nabibighani sa kanya . at itinuturing siyang diyosa sa kanilang bayan. Ngunit sa kabila ng kanyang magandang anyo ay meron siyang ugaling di kanais nais. Dahil nga sa siya ay napakaganda naisip niya na dapat ay ang kanyang mapapangasawa ay isang matipuno at gwapong lalaki na dugong maharlika. Maramng lalaki ang sumubok na paibigin ang dalaga ngunit sila’y umuwing luhaan. Hanggang isang ara ay meroong isang dayo na nanligaw kay maningning isa siyang matipuno at gwapong lalaki ngunit sila’y simpleng mamamayan lamang. Sa sobrang pagmamahal niya ay napilitang magsinungaling ang binata sa dalaga at ssinabing sya’y nagmula sa maharlikang angkan. Hindi nagtagal napasagot niya si maningning. Nagmahalan sila ng matagal na panahon. Hanggang sa napansin ng dalaga na hindi siya pinakikilala ng binata sa kanyang pamilya. Naubusan ng dahilan ang binata hanggang sa isang araw nagpasyang ipagtapat ng binata ang tunay niyang estado ng buhay. Nagalit si maningning at iniwan ang binata. Sinabi niyang hindi sapat ang kanyang kaligayahan hanggat walang kayamanan, na hindi niya kayang mabuhay ng simple. At lubos na dinamdam ng binata ang pag-iwan ng dalaga. At bumalik ito sa kanyang ina’ng lumuluha. Sa kabilang banda nagkaroon ng muli ng manliliga ang dalaga na isang prinsipe, at sila’y nagpakasal. Samantalang ang kanyang binatng pinaluha ay namnatay dahil sa sobrang kalungkutan. Dahil sa nangyari ay lubos ang galit ng Ina sa dalaga at nagpasya itong maghiganti. nakaramdam ng panghihina ang dalaga hanggang sa ito’y maging isang gana na “sibuyas”. Inisip na mangkukulang na dapat siya’y magdusa at hindi dapat masaya kaya ito’y kanyang isinumpa.
Saturday, July 5, 2008
Pinagmulan ng mga Nars
Matagal ng panahon ang nakakalipas , dalawang planeta noon ang may nakatirang nilalang. Ang planetang mars ang ating mundo. Noong panahong iyon mas higit na nakakaalam ang mga tao sa mars kaysa dahil may taglay silang kapangyarihan at malawak na kaalaman. Tinagurian silang mangkukulam dahilan sa mga kakayahang nagagawa nila. Ngunit sa kabila ng lahat , nakatakda paring isilang ang nilalang na magiging balikid sa lahat .
Sa kabilang dako ang mga tao noon na naninirahan sa mundo ay may payak na pamumuhay at may paniniwalang sila lang ang maaaring nilalang noon. Isang gabi sa bayan ng Luntian ay may bumagsak na isang kristal galing sa kalawakan na may mensaheng “Humiling lang sa oras ng pangangailangan at ingatan upang huwag mabitawan” ibig sabihin ng mensaheng ito kapag nabagsak ang kristal ay sya ring pagbagsak ng kadiliman. Sa bayan ng Luntian ang pamilya ni Mang Tasyo ang nakakuha ng kristal. Itinago ni Mang Tasyo ang kristal at hanggang kaya pa nila ang lahat wala silang balak gamitin ang kapangyarihan ng kristal sapagkat hinggil sa kanilang kaalaman ay may magiging kapalit ang lahat .
Nang isang araw nagkasakit ang kanyang anak na babae walang may alam na sino man kung paano gamutin ito. Nang nakikita nilang nanginginig na ang anak ni Mang Tasyo hindi sila nagdalawang isip pang gamitin ang kristal at lumitaw ang isang nilalang na nagngangalang Narcia. Nakaputing damit at kakaiba hindi tulad ng ordinaryong nilalang. Agad na pinuntahan ni Narcia ang batang maysakit at isang dampi palang dito ay agad siyang gumaling hanggang sa sunod-sunod ng dumating ang mga taong nagpapagamot at napag-alaman nilang ang mangkukulam ay galing sa planetang mars. Naging maganda ang samahan ng tao sa mga taga mars
Hanggang ilang Linggo ang nakaraan dala narin ng pagkawalang bahala ni Mang Tasyo di niya napansin na naipatong niya ang kristal sa ibabaw ng mesa at sa pagdaan ng anak ni Mang Tasyo doon nasagi at bumagsak ang kristal. Simula noon dumami ang nagpagamot kay Narcia hindi lang sa bayan ng Luntian kundi pati sa buong bansa. Hindi na kinaya ni Narcia ang pagpapagaling sa mga tao kung kaya’t kinailangan nya ang tulong ng ibang taga mars. Kasabay ng pagdating ng mga taga mars ang pagkalat ng epidemya sa mundo kung kaya’t napagpasyahan ng mga taga mars na maghiwahiwalay. Sa pagsasaliksik ni Narcia doon niya nalaman na nasa mundo narin ang salot na si Demia. Sa kagustuhang makatulong ni Narcia nakipagtuos siya kay Demia sa lugar na walang madadamay at sa lakas ni Demia nasugatan si Narcia,patuloy parin siyang nakipaglaban sa kabila ng lahat hanggang magapi niya si Demia at maka-ilang sandali lang hindi na nakaya ni Narcia dahil sa natamo niyang sugat. Naging abo na lang ang dalawa kasabay ng paglaho ng mga taga mars at ang epidemya na kumalat. Ang abo ng mga taga mars ay bumudbod sa sanlibutan at kung sino man ang madampian nito ay may posibilidad na makakapagpagaling mag-aalaga ng sanlibutan tulad nila. Ang abo naman ni Demia ay kumalat rin sa sanlibutan at nagsasabing ang sakit ay nasa paligid lang anumang oras o lugar.
Kaya naman sa kabayanihang ginawa ni Narcia at mga taong taga mars nanatili parin sa isipan ng mga tao kabutihang ginawa nila. Simula noon sa pinagsamang pangalan ni Narcia at mars tinawag na “Nars o Nurse” ang mga taong may kakayahan magpagaling ng kapwa nila.
Alamat ng iguana
Noong unang panahon, matatanaw sa di kalayuang lugar ang bundok Iba. Maraming nagsasabi na ang lugar daw na ito ay mahiwaga, sapagkat mayroon daw ditong isang napakagandang babaeng naninirahan na may angking kapangyarihan. Ayon sa mga sabi-sabi, ang pangalan daw niya ay Sophia. Pinaniniwalaan ng marami na isa siyang diwata, ngunit ayon naman sa iba ay isang mangkukulam. Ayon sa matandang sabi-sabi, kung ikaw daw ay may minimithing napakahalagang bagay, ay lumapit ka lamang sa kanya. Kung ikaw ay papalarin, ikaw ay kanyang pagbibigyan, ngunit kung hindi naman, kukuhanin niya ang iyong kaluluwa at habambuhay ka na niyang ikukulong sa kanyang mahiwagang botelya, na magdadala sayo sa walang katapusang kahirapan. Walang makapagsabi kung bakit ito ginagawa ni Sophia, ni wala ring makapagsabi kung totoo nga ito sapagkat ni isa sa kanila ay walang sumubok na lumapit sa bundok na ito.
Sa paglipas ng ilang taon, may isang binatilyong nagngangangalang Guana ang nagsubok makapasok rito, upang hilingin ang paggaling ng kanyang ina. Tatlong taon nang naghihirap ang kanyang ina sa malubhang karamdaman, at dahil kapos sa kaalaman at salapi, wala siyang trabaho at ipong makuhanan ng ipagpapagamot sa kanyang ina. Wala na rin silang mga kamag-anak na malapitan sapagkat iniwan na sila ng mga ito dahil sa hindi nila pagkakasunduan. Iniwan na rin naman sila ng kanyang sariling ama, kung kaya’t sila na lamang dalawa ang nagaalaga at nagdadamayan sa isa’t-isa. Kaya naman kahit may dala-dalang takot sa puso na maaaring hindi na makabalik sa piling ng ina, at walang mag-pagamot dito ay tumuloy pa rin siya.
Naging mahirap para sa kanya ang paghahanap kay Sophia dahil hindi naman niya kabisa ang daan doon. Sa pagdating niya sa kalagitnaan ng bundok, natagpuan niya ang isang napakalinis na batis. Nang dumukwang siya rito upang uminom, biglang lumitaw sa gitna ng batis ang isang napakagandang babae. Sa loob-loob niya, ito na siguro si Sophia na siyang makakatulong sa kanya. Kung kaya’t nang makalapit ito sa kanya, dalidali siyang lumuhod dito at nagmakaawa. Agad niyang sinabi ang pakay niya gayundin ang kwento ng kanyang buhay. Habang siya’y nagkukuwento, patuloy ang pag-tulo ng kanyang luha sa kanyang mukha, sa habag sa kahirapang kanilang nararanasan. Nahabag naman si Sophia sa kanyang nakita at narinig, sapagkat ramdam na ramdam niya ang sinseridad sa tinig ng binata. Kung kaya’t ipinagkaloob niya ang ninanais nito, pati na rin ng sapat na salapi para sa pang-araw-araw na pangangailangan nila.
Sa pagbabalik niya sa kanilang tahanan, natagpuan niya na magaling na ang kanyang ina, kung kaya’t labis labis ang kanyang naging pasasalamat kay Sophia. Dahil sa pangyayaring ito, bumalik siya sa bundok upang magpasalamat dito. Nakapagkwentuhan din sila sa pananatili doon ng binata, kung kaya’t naging magkaibigan sila na naging dahilan upang araw-araw bumalik si Guana sa nasabing bundok. Nahulog naman ang loob ni Sophia kay Guana at nang malaman ito ni Guana, pumasok ang maitim na balak sa kanyang isipan. Nagpanggap siyang may nararamdamam din para sa dalaga, upang patuloy na makahingi ng mga pangangailangan niya. Dahil minamahal siya ni Sophia, lahat ng hinihiling nito sa kanya ay ipinagkakaloob niya. Ngunit, nagbunga lamang ito ng pagkakaroon ng maraming bisyo ni Guana. Na sa tuwing mauubusan siya ng salapi, bumabalik siya sa Bundok Iba upang humingi uli ng salapi kay Sophia. Natuto si Guanang manloko at mang-api ng kapwa para lamang sa salapi. Nabulag siya ng kinang nito na kung minsan, ang pambili pa ng pagkain ng kanyang ina ang ginagamit niya sa sugal at pambababae.
Hindi ito nalingid sa kaalaman ni Sophia dahil nakita niya ang lahat ng bagay na ito sa kanyang mahiwagang talon, na siyang salamin niya sa labas ng bundok. Nakita niya kung paanong nagbalat-kayo si Guana para lamang makapanloko ng iba at magkaroon ng maraming pera. Naging mapagbalat-kayo rin ito sa nararamdaman para sa kanya, gayundin sa kapwa niya. Kung kaya’t kahit masakit, nagdesisyon siya na isinumpa ito alang-alang sa ikabubuti ng marami.
Sa muling pagbabalik ni Guana, doon natupad ang sumpang sa kanya ay idinapo ni Sophia.
“Guana, sinayang mo ang tiwala at pagmamahal na ipinagkaloob ko sa iyo. Naging ganid ka at natutong manloko para lamang sa salapi. Naging mapagbalat-kayo ka sa iyong nararamdaman gayundin sa iba para mailigtas ang iyong sarili, kahit ikakapahamak pa ng iba lalo pa ng sarili mong ina. At hinding-hindi ko ito mapapalampas, kung kaya’t bilang kaparusahan sa iyong kapangahasan, gagawin kitang isang Iguana na siyang kakatakutan ng marami, nagpasasa ka sa kasarapan ng buhay kung kaya't simula ngayon, wala ka ng iba pang kakainin kundi pawang mga insekto na lamang. Magkakaroon ka rin ng kakayahang magpalit ng kulay ng balat, tanda ng iyong pagiging mapagbalat-kayo para lamang makapagtago sa kapahamakan mula sa iyong kapwa”, ani ni Sophia.
At sa isang iglap, natupad ang sumpa kay Guana. Hindi na siya nagkaroon ng kakayahan upang makapanlamang sa iba, bilang isang Iguana.
"Alamat ng litson"
Isang umaga ay inutusan ni Aling kulot si Lito na bumaba ng bundok upang bumili ng gamot dahil sumusumpong na naman ang sakit ng tatay nito.ngunit dahil sa katamaran ay binalewala nalang ni lito ang utos ng kanyang ina at sa halip ay nakipaglaro na lang sa mga kaibigan.dahil doon ay napilitan nalang si aling kulot na magisang bumaba ng bundok at iwan ang asawang may sakit.habang papauwi na si aling kulot ay natanaw niya ang maraming tao sa kanilang bahay,at doon ay nabigla siya ng makita niya si litong umiiyak. agad tumakbo si lito sa kanyang ina at niyakap ng mahigpit.wika ni lito"inay magbago na po ako at susundin ko na ang mga utos niyo,pangako. napaiyak naman si aling kulot at niyakap din niya ng mahigpit ang anak.
Pagkalipas ng ilang araw ay napagpasyahan nalang ng mag-ina na ipagbili ang lupang sakahan na naiwan ng namatay na si mang Andoy. Dahil sa malaking salaping napagbentahan,ay naisipan nilang ipundar ang pera sa pagaalaga ng baboy.pagkalipas ng ilang taon ay naparami nila ang kanilang baboy dahil sa magandang pagaalaga dito.
Isang araw, inutusan ni aling kulot si lito na bantayan ang kanyang nilulutong kakanin sa tabi ng kulungan ng baboy dahil kailangan na niyang mamalengke sa bayan. pagkaalis ni aling kulot ay nakipaglaro na agad si lito sa kanyang mga kaibigan at nalimutan na niyang may pinapagawa nga pala sa kanya ang ina. pagkalipas ng ilang oras ay nabalot ng makapal na usok ang kapaligiran,at doo'y umalingasaw ang napakabangong amoy na naging dahilan ng paglalabasan ng tao,tumakbo si lito ng mabils sa kanila at pinigilan ang pagkalat ng apoy,ngunit huli na ang lahat dahil nasunog na ng apoy ang lahat ng alaga nilang baboy. Agad naman nagpuntahan ang buong mamayan sa likod nang kanilang bahay upang tikman ang baboy na nilamon ng malaking apoy,at doo'y nagustuhan nang bawat isa ang lasa..
Dahil sa pangyayaring iyon ay tinawag nila ang putaheng iyon na hango sa pangalan ni lito"Litson",mag mula noon ay naging tradisyon na ng kanilang bayan ng maglitson tuwing sasapit ang kanilang kapistahan..
JERVY VILLEGAS
BSN 2-8
Ang Alamat ng Hangin
Si Haling, anak ng Sultang Kurimaw, ay isang maganda at maputing dalaga। May matangos na ilong, mapupulang labi at nangingintab sa kaitiman na mahabang buhok. Lahat na nga ng katangian na isinaboy ng Lumikha sa mundo ay napasakamay niya. Kaya naman, di maikakailang maraming babae ang naiingit sa kanya. Sa kabila ng halos perpektong katangian niya, ay may isang Haling na nagtatago sa kanyang likuran. Isang bata na hindi kuntento sa kung ano ang meron siya. Isang bata na lahat ng gustuhin ay dapat masunod. Isang batang pilya na gagawin lahat, kahit makasakit ng kapwa, mapunan lang ang lahat ng luho.
Narindi na dahil sa pighati at pag-iyak ng mga tao ang Diyosa, kaya nagpasya itong magpakita kay Haling upang pagbalaan. Dahil sa labis na pagkapilya, hindi nagulat si Haling sa papapapakita ng Diyosa, bagkus, nilait-lait muna niya ito at pinagtawanan. Dahil siguro sa kakaiba nitong pananamit dahil nga sa isa siyang Diyosa. Hindi kumibo ang Diyosa dahil batid na niyang likas na iyon kay Haling, kaya hinayaan na lang niya ito at hinantay na matapos. Nang matapos na si Haling sa kakatawa, pataray siyang humarap sa Diyosa at dali-daliang sinabi, “sino ka naman at bakit ka nandirito sa aking kwarto?” Hindi sumagot sa tanong ni Haling ang Diyosa, bagkus, ito ay lumutang sa ere at sabay sabing, “sobra na ang iyong kapilyahan, dapat ka ng parusahan. Unti-unti kong kukunin mula sa iyo ang iyong mga mahal sa buhay at sisimulan ko ito sa iyong ama.” Hindi natinag si Haling at sinabi pa niya sa Diyosa, “ hindi ako natatakot sa mga pinagsasabi mo at wala akong pakialam sa’yo.” Hindi pa tapos sa pagsasalita si Haling ay bigla na lang kuminang ang Diyosa at ito ay naglaho. Nabigla si Haling dahil nawala nalang ng parang bula ang Diyosa kaya napabulong na lang ito sa sarili na, “naiingit lang siya sa akin dahil ‘di hamak na mas maganda ako sa kanya.” At sinundan pa ito ng malalakas na tawa.
Isang araw, tinamaan ng hindi maipaliwanag na sakit ang Sultang Kurimaw. Dahil sa nag-iisang anak at nais maging atraksyon sa palasyo, ang anak niyang si Haling ay gumawa ng mga paraan upang malunasan ito. Nagpaimbento ng mga kakaibang gamot, lumapit sa mga iba’t-ibang albularyo at maging ang pagkonsulta sa mga kulto ay ginawa na niya. Ngunit wala ni isa sa mga ito ang nakalunas, ni nakabawas sa karamdamang nakalapat ngayon sa katawan ng Sultang Kurimaw. Halos sampung araw na simula nung siya’y tamaan nito at maging hanggang ngayon ay wala pa ring nakakalunas dito. Natatakot na si Halina sa mga nangyayari sa ama sapagkat ito ay nag-aagaw buhay na. Sa sobrang bigat ng nararamdaman ni Haling sa mga nangyayari, kumaripas siya ng takbo palabas ng palasyo at nagpalabas ng malakas na panaghoy habang nananakbo. Isang oras at kalahati na siyang nag-iiiyak sa tabi ng magpasya na ang Diyosa na magpakita kay Haling. Nagunita ni Haling ang presensya ng Diyosa at ito ay tumayo. Walang pakundangan niyang sinisi ang Diyosa kahit wala pa siyang katunayan na ito nga ang dahilan kung bakit nagkaroon ng kakaibang sakit ang kanyang ama. Sinabi niya na ang Diyosa ang lumikha ng sakit at pautos niyang sinabi na alisin niya ito agad-agaran. Hindi na lang muna kumibo ang Diyosa dahil ayaw niyang sabayan ang galit ni Haling. Nang matapos na si Haling sa pagbubulyaw, nagsalita na ang Diyosa at ang sabi. “Ako nga ang siyang may gawa ng sakit na nararamdaman ngayon ng iyong ama, ngunit may dahilan ako kung bakit ko ito ginawa. Ginawa ko ito upang baguhin mo na ang iyong masamang ugali at upang sa ikaw ay matuto. At upang maranasan mo ang masaktan, upang matigil na ang iyong kapilyahan. Ginawa ko ito upang matuto ka.” Hindi nakakibo si Haling. Nagulat siya sa lahat ng mga sinabi ng Diyosa. Sampung minuto siyang nanahimik at nag-isip. Tumigil na si Haling sa pag-iyak pagkatapos ng ilang oras at naki-usap na siya ay patawarin na siya ng Diyosa at bigyan pa siya ng isa pang pagkakataon. Naramdaman naman ng Diyosa ang malinis na hangarin at taos-pusong pagsisisi ni Haling, kaya nagpasya na itong alisin ang sakit sa Sultan ngunit sa isang kundisyon. Mawawala si Haling at ‘di na muli pang makikita, mawawala rin ang sakit. Sa labis na pagmamahal ni Haling sa kanyang ama ay nagpasya itong pumayag sa kasunduan.
Gumaling na nga ang Sultan at muling sumaya ang kaharian. Nagdiwang ang buong kaharian at napuno ng kasiyahan ang apat na sulok nito. Sa kalagitnaan ng pagsasaya ay namalayan ng Sultan na wala ang kanyang anak. Nagulo ang lahat at ipinahanap ng Sultan ang kanyang anak sa lahat ng kanyang mga kawal. Sa pagdaan ng oras, wala ni isa ang nakakita kay Haling. Dumaan ang ilan pang mga araw, ngunit ni kahit isang bakas ni Haling ay walang nakakita. Hindi na alam ng Sultan ang kanyang gagawin. Dahil sa likas na mabuti ang Diyosa, nagpasya ito na magpakita sa Sultan at ipinaliwanag nito ang lahat ng kaganapan. Mula sa kapilyahan ni Haling, sa sakit na dinanas ng Sultan at hanggang sa kasunduan nila ni Haling. Pagkatapos ibahagi ng Diyosa ang lahat, napaiyak at ‘di makapaniwala ang Sultan sa mga narinig niya. Hindi niya kasi lubos maisip na ang pinakamamahal niyang anak ay may tinatago pa lang masamang ugali. Naglaho na ang Diyosa at nagsimula na ang Sultan sa pag-iyak. Walang magawa si Haling sa kalagayan ng ama. Napaiyak na lang din siya sa mga nakikita ng kanyang dalawang mata. Tunay ngang napaka- maawain ng Diyosa at binasbasan niya si Haling upang kahit hindi siya makita ay maramdaman naman siya. Sa kalagitnaan ng pag-iyak ng Sultan, ay nakadama siya ng dampi mula sa isang bagay na ‘di nakikita. Hindi alam ng Sultan na ang bagay na ito ay si Halina na nakayakap sa kanya, kaya nagpatuloy pa din ito sa pag-iiyak. Habang lumalala ang paghihirap ng Sultan ay siya namang higpit ng pagkakayakap ng bagay na hindi nakikita. Bigla na lang pumasok sa gunita ng Sultan ang anak niyang si Halina dahil pamilyar ang pagkakahigpit ng bagay na hindi nakikita sa Sultan. Naaalala ng Sultan ang yakap ni Haling dahil sa bagay na iyon na hindi nakikita.
Sa pagdaan ng araw ay hindi pa rin humihiwalay ang bagay na hindi nakikita sa Sultan kaya nagpasya itong isipin na lang na ang bagay na hindi nakikitang iyon ay ang kanyang pinakamamahal na anak. Ibinatay ng Sultan ang pangalan ng bagay na hindi nakikita sa pangalan mismo ng kanyang pinaka-mamahal na anak, na di naglaon ay kinasanayan na itong tawagin na “hangin” na binigyan interpretasyon ng mga tao sa palasyo na ang ibig sabihin ay “wagas na pagmamahal na hindi nakikita ngunit nararamdaman.”
Vasadre, Carlo Angelo E.
BSN 2-8
ANG DIYOSA AT ANG HALIMAW
ALAMAT NG ULING
Noong unang panahon sa maliit n bayan ng Putis ay naninirahan ang iba’t ibang klase ng tao, ilan dito ay ang pamilya ni OLIN. Si OLIN ay isang magada, walang tao ang hindi pumapansin sa kanya lalo na sa napakakinis at napakaputi nitong balat, ang sunod nman ay ang pamilya ni TAKIM siya ang may pinakakaibang balat sa buong bayan, ika nga parang nasunog sa sobrang itim.
Isang araw nagkita sina OLIN at TAKIM, ng makita ito ni OLIN ay halos bumaliktad ang sikmura nito sa sobrang pandidiri, hindi nman maitatago ang lungkot at pagkaglit ni TAKIM. Nang malaman ni OLIN na sa iisang bayan lamang sila naninirahan ay agad na ipinagkalat niya sa mga tao ang tungkol kay TAKIM, kaya’t halos ng makakasalubong nito ay namimilipit sa katatawa, walang ibang marinig si TAKIM kung hindi ang “ naku! tignan nyo nga ako ang puti-puti ko, mamula-mula ang kutis ko’ lalo na si OLIN. Halos magdilim ang paningin ni TAKIM sa sobrang pagkagalit.ang hindi alam ni OLIN ay maraming kaka-ibang kaibigan si TAKIM lalo na sa lugar na iyon, binabantayan nila lahat ng kilos nito, bawat salita na binabanggit niya tungkol kay TAKIM ay may parusa silang ipapataw.
Nang may ilang araw patuloy pa rin ang masasakit na mga salita ang lumalabas kay OLIN hanggang sa napuno na ang mga kaibigan ni TAKIM, walang araw ang lumipas na hindi niya tinitigilan si TAKIM kaya’t hanngang sa panagiginip ay si TAKIM pa rin ang nasa kanyang isip. Dumating ang araw na punong –puno na ang mga nilalang sa ilalim ng lupa kaya’t nagisip ng plano ang mga ito para matulungan si TAKIM at iyon ay ang maranasan ni OLIN ang mga nararanasan ni TAKIM. Sa isang masamang panaginip nang himasok ang mga taga lupa at iyon ang simula ng paghihirap ni OLIN, sa kanyang panaginip puro pasakit ang kanyang nararanasan hanggang sa unti-unti ng nagkakatotoo ang lahat, sinabi sa kanya ni TAKIM, “ lahat ng pangungutya mo sa akin, balang araw babalik at babalik sa’yo,” nagsimula ng matakot si OLIN hanggang sa pagtulog ay dala dala niya sa kanyang isip ang lahat. Nagsisimula na naman siyang managinip ngunit sa panaginip na ito ay magiging totoo ang lahat, parang may kakaibang nararamdaman si OLIN at sa kanyang paggising ay nagsisigaw ito, “tulungan nyo ko nasusunog ang buong katawan” wala ni isa mang nakarinig kay OLIN kaya’t nasunog ito hanngang sa maghihiwalay at maging kulay itim ang lahat, hanggang sa natagpuan itong patuloy na nagbabaga.
Mula noon ay patuloy pa rin nagbabaga si OLIN sa hiwahiwalay kulay itim nitong katawan. Hanggang nagtagal si OLIN at tinawag na ULING.
Patuloy parin itong ginagamit sa kasalukuyan.kaya’t lahat ng tao doon ay gumagamit nito tanda na rin ng ala-ala ni OLIN.
BY: MARY ANNE D. VILLANUEVA
BSN 2-8